El Guabo, Pasaje

Ik moest net een beetje lachen toen ik zag dat ik hier nog maar tien dagen ben, er is al zo veel gebeurd! Hier een nieuwe update:

Vorige week donderdag ben ik met de bus van Guayaquil naar El Guabo gegaan, waar ik naar het hoofdkantoor van Asoguabo ging. Het is een bedrijf dat bestaat uit meerdere kleinere bananen productenten die samenwerken om te kunnen exporteren etc. De vrouw waarmee ik contact had gehad (Lianne) is Nederlands, dus dat was gelukkig makkelijk. Ze vertelde me dat ik bij verschillende families kan slapen, zodat ik m'n Spaans kan verbeteren en kan zien hoe de mensen hier leven. Had ik niet verwacht! Ze zei ook dat ik nog niet meteen hoefde te beginnen met werken, omdat het lastig is voor mij om instructies te kunnen begrijpen (m'n Spaans is dus echt heel slecht).

's Middags ben ik naar de eerste familie gebracht, in het centrum van El Guabo. Super lieve mensen. Opa, oma, hun dochter, en haar dochter van 10. Ze waren heel hartelijk en voelde me er meteen wel thuis, ook al was het moeilijk om hele gesprekken te voeren. Toen dat meisje van 10 een foto van Robin zag was ze helemaal geschokt, ze is smoorverliefd haha! Ze zei dat hij knapper is dan One Direction, oh my god.

Ik ben een dagje op het kantoor van Asoguabo geweest en een meisje van daar (Vanessa) heeft me meegenomen naar een school voor gehandicapte kinderen, was best wel indrukwekkend. Jammer dat ik dus niet veel van de uitleg kon begrijpen. Ik ben ook even met haar meegegaan naar de universiteit in Machala, de grote stad hier, waar ik de Engelse leraar heb ontmoet. Hij begon in het Engels tegen mij te praten, maar toen ik in het Engels antwoordde begreep hij mij niet. Vandaar dat de mensen hier dus geen woord Engels spreken.

Na twee nachten bij die ene familie ben ik naar een andere familie verplaatst in Pasaje, wat meer in de bergen. Dit is vader moeder met drie dochters. De oudste is 21 en studeert toerisme waardoor ze een héél klein beetje Engels spreekt. M'n Spaans gaat gelukkig wel beter. Deze familie heeft plantages in de bergen. Bananen, cacao en citrusvruchten. Hier heb ik het ook heel erg naar m'n zin. Oorspronkelijk zou ik tot dinsdag blijven, maar ze hebben gevraagd of ik langer wilde blijven, dus ben nu hier tot maandag.

De eerste dag hier heb ik geholpen op de plantage om waterleidingen aan te leggen. Het is echt een jungle en je kan er heel moeilijk lopen doordat het ook heel drassig is. Later heb ik boodschappen gedaan met de ouders in het centrum. Ik word overal onwijs aangestaard, je ziet hier echt nergens een lang blond persoon met blauwe ogen. Deze familie doet heel erg hun best om me zo veel mogelijk te laten zien. Ze nemen me dus mee boodschappen doen, ik heb een cacao-droog-bedrijf gezien, we hebben gezwommen in de rivier, ik ben op de markt geweest en op een kermis en op het strand, ik ben met de middelste dochter mee naar de universiteit geweest, en heb nog vaker op verschillende plantages meegeholpen. Gister heb ik de moeder en haar zus en schoonzus geholpen met eten maken voor de basisschool, wat we daarna daar gingen uitdelen.

Eergisteren heb ik bij een groot bananen bedrijf geholpen met stickers plakken, wat ook wel een ervaring was. Iedereen was constant naar me aan het kijken, maar niemand zei iets tot na de lunch. Toen heb ik een tijdje met een groepje gepraat. Een jongen iets verderop stond allemaal foto's van me te maken, best wel awkward. Ze zeiden dat ik de eerste toeriste ben die daar komt en mee heeft gewerkt. Andere toeristen nemen alleen foto's en gaan weer weg. Ik had het idee dat het wel vaker gebeurde wat ik deed, maar blijkbaar niet dus.

Tussendoor ben ik met die oudste dochter aan het oefenen met Engels voor haar en Spaans voor mij. Een paar dagen geleden zei ze ineens midden in de sessie: oké, en nu gaan we dansen. Bleek dat een aantal vrouwen uit de straat hier n de voortuin een traditionele dans gingen oefenen voor een groot feest wat zaterdag is (jubileum van de regio). Ik was helemaal verbijsterd, het zag er heel mooi uit, met lange zwierige rokken. Toen de vader vroeg of ik ook mee wilde doen zei ik maar dat ik liever wilde kijken haha. Totdat ze een hele discussie begonnen te voeren over dat ze een meisje tekort kwamen. Toen heb ik dus in een opwelling gezegd dat ik het wel wilde proberen. Het ziet er echt belachelijk uit want ik ben twee keer zo groot als de andere meisjes en ik kan er natuurlijk niks van, maar ze zijn wel blij dat ik meedoe. Ik vind het echt enorm gênant om zaterdag op de treden, maar ze hebben me wel overgehaald. Ik ben benieuwd.

Kortom, het gaat heel goed hier en de mensen zijn super lief. Het is zo anders dan ik gewend ben, dus ik kijk echt mijn ogen uit. Te veel om te vertellen!